پاورپوینت بررسی خانه لینا بوباردی 
 
 
 
لینا بوباردی پس از فارغ التحصیلی از مدرسه معماری رم ایتالیا در سال 1929 و در سن 25 سالگی، برای کار نزد معمار و طراحی به نام، جو پونتی در شهر میلان که محیطی فرهنگی داشت، رفت. در آنجا تجارب ارزشمندی در زمینه های طراحی صنعتی و مبلمان بدست آورد. او همچنین، چندی بعد معاون سردبیر مجله داموس در سال 1944 گردید.
 
بوباردی، خانه ای لینا را برای خود و همسرش طراحی کرد، در جایی واقع شده بود که از بقایای ماتا آتلانتیکا؛ جنگلی بارانی در اطراف سائولو پائولو برزیل محسوب می شد و هم اکنون این منطقه، یک حومه مرفه نشین به نام مورامبی است. تصاویر اولیه، این خانه را بالاتر از درختان جنگلی و در سیمای یک برج دیدبانی زیبا نشان می دهد. ساکنین محل، این خانه را به نام خانه ی شیشه ای می شناختند.
 
قسمت اصلی خانه، تکه فضایی افقی  است که میان صفحات نازک بتن مسلح محصور شده و با ستون های گرد باریکی مهار شده است به همراه دیوارهای شیشه ای و عدم حضور تیرهای بیرونی. ستون ها به طور واضحی پیلوتی را شکل می دهند که اجازه جاری شدن محیط طبیعی اطراف را در زیر ساختمان می دهد.
 
سقف این خانه یک شکست هنری زیرکانه دارد. ورودی از طریق یک پله فلزی لاغر است که تا حفره ای در زیر طاق صعود می کند. در داخل بنا، محدوده نشیمن اصلی تقریبا باز طراحی شده است؛ به جز نوعی حیاط مرکزی یا نورگیر که اجازه ورود شاخه های درختان باغچه را تا قلب  خانه می دهد.
 
زون های مختلفی به کاربری های متفاوت تخصیص داده شده اند اما همگی آنها با دید به جنگل که مانند یک نقاشی دیواری وسیع، تمام فضای اطراف را محاصره کرده است، یکپارچه شده اند. فضای نشیمن، نیمی از خانه است. و یک ردیف از اتاق خواب ها رو به حیاطی باریک دارد و در آن سوی حیاط ، بال مخصوص خدمه قرار دارد و تنها آشپزخانه است که ارتباط میان این دو بال را برقرار می کند و منطقه مشترکی میان خدمه و صاحبان خانه می باشد.
 
البته هر کس که لینا بوباردی را یک طراح محلی انحصاری خطاب کند، باید به ساختمان های بعدی او، خصوصا پل مصنوعی خارق العاده او، در پروژه موزه هنرهای سائولو پائولو که در سال 1968 تکمیل شد، بنگرد.